Tasten, aanraken, ontmoeten, geeft warmte, kleur en glans aan ieders bestaan.
Mensen met een beperking of zorgvraag worden voortdurend aangeraakt, meestal is dit alleen maar functioneel en gericht op dat deel van het lichaam waar de “zorgvraag” om draait. Het tempo van leven met een zorgvraag/beperking is anders. De behoefte aan aanraking neemt toe naarmate de gezondheidstoestand van de mens slechter wordt, zeker als mensen zichzelf niet meer aan kunnen raken. Zij zijn niet meer in staat goed contact te maken met zichzelf en de buitenwereld.
Aangename aanrakingen en warmte activeren het systeem van rust en verbondenheid en geven een gevoel van welbevinden. Deze effecten zijn niet altijd direct meetbaar maar vaak wel waarneembaar aan een meer ontspannen lichaamstaal en houden steeds langer aan naarmate de behandelingen herhaald worden.
